سهراب کشون.
هنگامي که سهراب مرادي در ساعت 30/4 بامداد 24/05/95 روي تخته وزنهبرداري ريو برزيل قهرمان المپيک در وزن 94 کيلوگرم گرديد و مدال طلا گرفت و روي سکوي نخست ايستاد و پرچم کشورمان در سالن مسابقات در بلندترين نقطه ممکن مي‌رقصيد و حاضران در محل مسابقه به احترام ايران و ايراني بپا خاسته بودند او براي کنترل ضربان قلبش که از زير گرمکن آبي رنگ حس مي‌شد دستش را روي آن قرار داده بود ما هم مي‌گريستيم و هم مي‌خنديديم که چگونه يک قهرمان بازنشسته بعد از بازنشسته شدن به صحنه مسابقات المپيک مي‌آيد و با بلند کردن پولاد سرد به بعضي از قوانين که مي‌گويد بازنشستگان نبايد دوباره به محل کار بازگردند چشمک مي‌زند.
فدراسيون وزنهبرداري در زمان رياست حسين رضازاده، سهراب مرادي را بازنشسته اعلام کرده بود و نام او را به فدراسيون جهاني وزنهبرداري IWF فرستاده بود، وقتي علي مرادي رئيس فدراسيون وزنهبرداري شد و رضازاده رفت شوراي شهر تهران تا راي به شهردار شدن قاليباف براي شهرداري تهران بدهد، علي مرادي اولين کاري که کرد پرونده بازنشستگي سهراب مرادي را باطل و او را به صحنه برگرداند او به صحنه مسابقات برگشت تلاش کرد و سهميه المپيک را گرفت و وزنه‌هاي سنگين را روي دست برد و همه برايش مي‌خواندند «يالا يالا ما طلا مي‌خواهيم يالا» قهرمان المپيک، سهراب کشون‌ها را فراموش کرد و با آن چهره بدون استرس و مهربان کاري کرد کارستان تا به قانون گذاران کشور بگويد عزيزم بازنشستگي کيلويي چند است!
حسین عابدینی سه شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۵:۰۵